Herken je dit?

• Je bidt tot God, soms hardop. Je vraagt Hem om je te helpen. Om Zijn rust en vrede. En toch ervaar je het vaak niet. De onrust in je binnenste wordt eerder meer dan minder, omdat je gaat twijfelen of er iets mis is aan jouw kant, of dat Hij je gebed niet verhoort.
  
  

• Het is zondagochtend, je maakt je klaar voor de kerkdienst, en kijkt nog een keer extra in de spiegel. En nog een keer. En nog een keer. En dan raakt het je. Je wil meer op Hem gericht zijn dan op je uiterlijk. Hij is al jouw aandacht waard. En toch trekt die spiegel keer op keer..
  
  

• Je wil Zijn liefde delen met de mensen om je heen, en impact maken voor Hem. En dat doe je ook al, maar je zou zo graag meer willen. Steeds opnieuw loop je tegen een soort muur aan, tegen onzekerheid of schaamte, waardoor je niet zegt wat je echt denkt, of naderhand met een naar gevoel loopt.
  
  

• Je strekt je uit naar meer van Hem. Je hebt Bijbelteksten over Gods liefde en vrede uit je hoofd geleerd, boeken gelezen en je bent nog meer met Hem gaan delen wat er in je om gaat. Gevraagd om een teken, die je soms ook krijgt. En toch lijkt er niet veel te veranderen, blijft die onrust van binnen..
  
  

• Van de week sprak je iemand, en ondanks dat je het een leuk gesprek vond, is het gesprek naderhand nog 10x door je hoofd gegaan, en twijfel je of je wel de juiste dingen gezegd hebt, op de juiste manier. Het vreet energie en aandacht, die je graag aan andere dingen besteedt.